- φοίνιξι
- φοίνιξιςfem voc sgφοί̱νιξι , φοῖνιξPhoenicianmasc dat pl (epic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
φοίνιξι
Look at other dictionaries:
Φοίνιξι — Φοί̱νῑξι , Φοῖνιξ Phoenician masc/fem dat pl (epic) Φοῖνιξ Phoenician masc dat pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CAESAR — I. CAESAR. De huius nominis origine sunt opiniones eruditorum variae. Nonnulli enima caeso elephanto deducunt, quem Poeni, quorum lingua ex Syriacâ fluxit, nominant caesam, hoc est, Spartianus quoque et Servius dicunt, vocatum primum hoc nomine C … Hofmann J. Lexicon universale
JEHOUD vel JEOUD — a Saturno immolatus dicirur Porphyrio, ab Euseb. adducto Praepar. Evang. l. 1. Κρόνος τοίνυν, ὃν ὀε φοίνικες Ι᾿σραὴλ προσαγορεύουσι, βασιλεύων τῆς χώρας ῾φοινίκων᾿ καὶ ὕςτερον μετὰ τὴν τοῦ βίου τελευτὴν εἰς τὸν τοῦ Κρόνου ἀςτέρα καθιερωθεὶς, ἐξ… … Hofmann J. Lexicon universale
OGYRIS — insula maris Indici ex adverso orae Arabiae Fel. ad Ortum, Erythraei regis monumentô nobilitata. Eius meminit Dionysius ὁ Περιηγητὴς, v. 607. Ε῎ςτι δέ τοι προτέρῳ Καρμανίδος ἔκτοθεν ἄκρης Ω῎γυρις, ἔνθα τε τύμβος Ε᾿ρυθραίου βασιλῆος. Mela l. 3. c … Hofmann J. Lexicon universale
PALMA — I. PALMA Consul sub Hadriano, seu A. Cornelius Palma, ingegrô nomine, fuit Consul II. ordinarius eôdem annô, quô inter suffectos Hadrianus, postea huius iussu una cum Celso seu L. Publilio Celso, hadriani in illo suo Consulatu collega, occisus,… … Hofmann J. Lexicon universale
θεμελιώνω — (AM θεμελιῶ, όω) [θεμέλιο] 1. βάζω θεμέλια, ρίχνω θεμέλια, («πύργους... φοίνιξι θεμελιώσας», Ξεν.) 2. μτφ. θέτω τις πρώτες βάσεις, στηρίζω, στερεώνω, χτίζω, δημιουργώ, ριζώνω («πάνω στη δικαιοσύνη θεμελιώνονται τα καλά πολιτεύματα») νεοελλ. 1.… … Dictionary of Greek
ξυλώ — ξυλῶ, όω (Α) [ξύλον] 1. μεταβάλλω κάτι σε ξύλο 2. κατασκευάζω κάτι από ξύλο («τὸν οἶκον τὸν μέγαν ἐξύλωσε ξύλοις κεδρίνοις», ΠΔ) 3. παθ. ξυλοῡμαι, όομαι α) γίνομαι ξύλο («ξυλοῡται γὰρ σκληρυνόμενα οἷον ἐν τοῑς φοίνιξι», Θεόφρ.) β) (για πρόσ.… … Dictionary of Greek
χειροκοπώ — έω, Α [χειροκόπος] 1. κόβω τα χέρια κάποιου («τοὺς συμμαχοῡντας τοῑς Φοίνιξι χειροκοπεῑν», Διόδ.) 2. (καταχρ.) τρίβω με το χέρι, μαλάσσω («χειροκοπεῑν τὸ αἰδοῑον», Αρτεμίδ.) … Dictionary of Greek
